Regel 1

Wir nehmen gefiltert wahr. Unser Gehirn legt die Inhalte unserer Wahrnehmung für uns zurecht.

Regel: Beginnen Sie jeden Unterricht, indem Sie für klare Vorstellungen sorgen, worum es eigentlich geht.

Weil alles Lernen entweder mit den Sinnen oder mit der Fantasie beginnt, genügt es nicht, das lediglich zu sagen. Das Gehirn braucht 'Bilder', mit denen es spielen kann.

Grund: Lernen bedeutet Bild-er-leben!

Praxis: Wenn Sie keine Bilder sprechen lassen können, müssen Sie selbst klar sagen, worum es geht. Benutzen Sie nur eindeutige Wörter. Gehen Sie sehr behutsam mit Abstrakta um.

Wollen Sie eine Sprache vermitteln, dann beachten Sie unbedingt, dass Sie niemals zwischen Fremdsprache und Muttersprache wechseln.

Grund: Unser Gehirn nutzt die Sprache als neuronales Adressierungssystem. Wenn Sie während des Erwerbs einer Fremdsprache in die Muttersprache wechseln, baut das Gehirn kein eigenes Adressierungssystem auf, sondern verknüpft die fremdsprachlichen Wörter mit den muttersprachlichen.

Das bedeutet: es adressiert ein und dasselbe neuronale Netz doppelt. Das hat zur Folge, dass Lernende die Fremdsprache niemals beherrschen lernen, weil das Gehirn die Fremdsprache ständig muttersprachlich interpretiert.

Das Entwickeln eines Sprachgefühls für die Fremdsprache wird gehemmt oder gar blockiert. Solche Hemmungen oder Blockaden lassen sich ohne längeren Auslandsaufenthalt nicht mehr beseitigen.

Wir lernen jetzt das erste kleine Modul in der Plansprache Esperanto kennen.

Der erste Schritt besteht immer darin, die in dieser internationalen Sprache vermittelten Inhalte intuitiv zu erfassen. Intuitiv, das bedeutet, dass das Gehirn mit möglichen Bedeutungen spielt und sich dann jeweils für eine entscheidet. Lassen Sie Wörter, deren Bedeutungen Sie nicht spontan erfassen können, einfach in Ruhe. Diese Bedeutungen werden von Ihrem Gehirn zu einem späteren Zeitpunkt ganz natürlich nachgeliefert werden.

A

„A“ estas la unua litereo de alfabeto. “B” estas la dua litera de alfabeto. “C” estas la tria litero de alfabeto. A, B kaj C estas literoj de alfabeto.
Esperanto estas simpla lingvo. La literoj sonas kiel en la germana lingvo. Ekzemploj al la vorto „kiel“ : A en Esperanto sonas kiel A en germana lingvo. B en Esperanto sonas kiel B en germana lingvo, sed c, s, v, z, ŝ, ĉ, ĝ , ĵ, kaj ĥ:
C = z (Zigarre) cigaro
S = ß (Kuß) kiso
V = w (warm) varma
Z = weiches s (Rose) rozo
Ŝ = sch (Schaf) ŝafo
Ĉ = tsch (Cello)) ĉelo
Ĝ = dsch (engl. gentleman) ĝentlemano
Ĵ = weiches sch (frz. J) ĵurnalo
Ĥ = (Jacht) jaĥto

La gramatiko en Esperanto estas tre tre simpla.

Regulo 1: En Esperanto havas la substantivo en singularo la finaĵo “o”: litero, alfabeto.

En pluralo havas la substantivoj la finaĵo “oj” („oj“ sonas kiel en germana lingvo „oi“) : Literoj, alfabetoj.


B

La adjektivo havas en singularo la finaĵo “a”: („aj“ sonas kiel en germana lingvo „ai“): bela, granda.
En pluralo havas la adjektivoj la finaĵo “aj”: belaj, grandaj.
„La“ estas artikolo en singularo kaj pluralo: la litero, la literoj – la alfabeto, la alfabetoj

ABC en Esperanto por exzerci la memoro
Aŭtomobilo – bildo – cirklo (ne cirkelo) – diplomato – elefanto – filmo – gasto – hundo – intendanto – junio (la sesa monato de la jaro) – kliento – laboro – masko – nesto – organismo – patro – (la litero “q” ne ekzistas) – radaro – sekundo – telefono – urbo – vintro (la litero “w, x, y” ne ekzistas) – zono

Teksto

Flensburgo estas urbo.
Flensburgo estas urbo en la nordo de Germanujo. Germanujo estas lando. En Flensburgo ekzistas universitato. Al la universitato studas studentoj kaj studentinoj.
En la vintrosemestro ekzistas kurso en la lingvo Esperanto.

La finaĵo de la adverbo estas “e”: adjektivo “bona”, adverbo “bone”.
La studento lernas bone.

La infinitivo de la verbo havas la finaĵon “i”: lerni, studi, esti, kanti. La finaĵo de la nuntempo (Präsens) estas “as”.

La studento lernas.

C
„La vetero estas bela.“ estas frazo. “Ĉu la vetero estas bela?"”estas demando.
“Ĉu” faras el frazoj demandoj.
Ĉu la studento lernas bone? Jes, la studento lernas bone.

Demandoj

Kio estas la diferenco inter “studento” kaj “studentino”?
Kio estas la diferenco inter “frato” kaj “fratino”?

Studento amas studentinon. Studento amas studenton, tio estas homoseksula amoro.
Anna estas fratino de Paul. Paul estas frato de Anna.

La quar kazoj:

Nominativo: la studento,
Genitivo: de la studento,
Dativo: al la studento,
Akuzativo: la studenton.

Teksto

Kara Anna!

Mi dankas pro la tre bela bildkarto de Flensburgo kaj la bona foto de la ŝipo “Alexandra”. De la jaroj mi laboris ĉe la Flensburgo tagogazeto. Ĉefredaktoroj estas la sinjoroj Lipsky kaj Richter. Mi laboris en la redakcio. Precize mi laboris ĉe la ĉefo de la informsekcio sinjoro Schunck. Mi loĝis en la Glücksburgo strato.

Korajn salutojn
Björn